Z miękkim wydaniu , ptak dostaje możliwość stopniowego przystosowania się do nowego środowiska / życia w wolności z pomocą człowieka.
Z twardym wydaniu , puszczenia ptaka bezpośrednio do nowego środowiska (lub gdzie stwierdzono) bez pomocy.
Jak i kiedy wypuszczać wrony, wrony i nabrzeża
Ręcznie hodowane pisklęta większości gatunków ptaków, w tym wszystkich gatunków wron, należy wypuszczać „miękko”. Dotyczy to również ptaków dorosłych, które przebywały w niewoli dłużej niż dwa tygodnie lub które zostały wypuszczone w miejscu, w którym pierwotnie ich nie znaleziono, co czasami jest konieczne, gdy miejsce to nie jest uważane za odpowiednie lub bezpieczne.
Miękkie wypuszczanie oznacza ciągłą opiekę nad ptakami w miejscu wypuszczenia. Obejmuje to dodatkowe karmienie i ochronę oraz wymaga większego zaangażowania czasu i wysiłku niż zwykle w przypadku twardego wydania. Miękkie wypuszczanie jest szczególnie ważne dla ręcznie hodowanych osobników gatunków, które muszą dowiedzieć się więcej o swoim środowisku i muszą zdobyć odpowiednią wiedzę i doświadczenie w zdobywaniu pożywienia poprzez polowanie i eksplorację. Ta metoda pozwala również ptakom, które wcześniej hodowano ręcznie, stać się całkowicie niezależnymi, ponieważ żadne zwierzę nie powinno być wypuszczane, gdy jest nadal zależne od pomocy człowieka.
Wypuszczanie twarde to forma wypuszczania, w której zwierzę może po prostu opuścić pojemnik transportowy lub zostać wypuszczone z rąk bez dalszej opieki lub karmienia. Jest najbardziej odpowiedni dla młodych i dorosłych zwierząt, które przebywały w niewoli tylko przez krótki czas,
Wypuszczanie ptaków w grupach
Powszechnie przyjmuje się, że wiele gatunków ptaków korzysta z wypuszczania grupowego. Dotyczy to również wron, które najlepiej wypuszcza się w mieszanych grupach wiekowych składających się np. z ręcznie hodowanych młodych i dorosłych ptaków. Wrony nie powinny dorastać bez „przyjaciół”, ponieważ w przeciwnym razie prawie niemożliwe jest uniknięcie wytłaczania. Tłoczenie może być głównym czynnikiem ryzyka i może potencjalnie znacznie zmniejszyć szanse na przeżycie, w zależności od stopnia wytłoczenia i wybranego rodzaju uwalniania. „Badanie” jest często możliwe, ale nie może odbyć się zbyt późno i wymaga doświadczenia, długoterminowej opieki oraz odpowiedniej placówki rehabilitacyjnej.
Stan upierzenia i ogólny rozwój Częstym błędem w świecie rehabilitacji zwierząt jest wypuszczanie ptaka, który nie ma idealnego upierzenia.
Ptaki niedożywione mogą mieć upierzenie leucystyczne. Ten rodzaj delikatnego upierzenia często szybko się psuje po przedwczesnym wypuszczeniu tych ptaków.
Kiedy te ptaki rozpoczną normalne życie na wolności, najprawdopodobniej wkrótce staną się niepełnosprawne (będą miały problemy z lataniem).
Przedwczesne wypuszczenie skazuje te ptaki na długotrwałe cierpienie i prawdopodobną śmierć.
W związku z tym może być konieczne, aby niektóre ptaki pozostały w niewoli przez co najmniej rok, aby dać im szansę pełnego wylęgu (każdego lata), zanim te ptaki zostaną bezpiecznie wypuszczone.
Czas
wypuszczenia , wiek i wybór gatunku Ogólnie rzecz biorąc, młode wrony i długoletni pacjenci z dorosłymi ptakami nie powinni być wypuszczani w okresie lęgowym ich gatunku, ponieważ są one narażone na wysokie ryzyko ataku lub nękania.
Najlepiej sprawdza się wypuszczanie stada osobników w mieszanych grupach wiekowych, np. osobników młodocianych z dorosłymi ptakami. Te ostatnie mają dużą przewagę ze względu na zdobytą wiedzę, na którą składają się znajomość geografii lokalnej oraz doświadczenie z wcześniejszych kontaktów z ptakami z sąsiedztwa. Tworząc grupy z osobnikami w różnym wieku, ptaki uczą się od siebie nawzajem i zaczną nawiązywać przyjaźnie i sojusze, dając im przewagę, gdy wyjdą na wolność.
W zależności od ich indywidualnego rozwoju, nabrzeża mogą być puszczane „miękko” tuż po sezonie lęgowym, czyli zwykle na przełomie lipca i sierpnia. Znalezienie dobrego miejsca zrzutu zwykle nie stanowi problemu, ponieważ większość miejsc jest odpowiednia, o ile w pobliżu znajdują się inne nabrzeża. Jeśli są koguty i jakieś nabrzeża, to też działa dobrze.
Nie wypuszczaj ptaków na teren należący do wrony lub sroki. Wtedy ich nowe życie zaczyna się natychmiast od kłótni (które czasami prowadzą do śmierci).
Krótko mówiąc, nie można dopuścić do siebie wron, nabrzeży i srok. (Chociaż mogli być razem w ośrodku rehabilitacyjnym)
Wrony i wrony mogą być wypuszczane na przełomie września i października, najlepiej w różnych grupach wiekowych. Nawet jeśli sezon lęgowy zakończy się nieco wcześniej, odpowiedzialność rodzicielska będzie trwała jeszcze przez kilka miesięcy, ale późnym latem i wczesną jesienią interakcje społeczne będą bardziej zrelaksowane, a dorośli bardziej skupią się na sobie, co oznacza, że będą mniej agresywni i mniej agresywni. dominujący. Taka sytuacja daje również młodym ptakom więcej czasu na zdobycie siły, umiejętności społecznych i pewności siebie, których potrzebują, aby odpowiednio przygotować się do życia na wolności. Proces wydania trwa zwykle kilka tygodni i może trwać nawet do końca listopada. Ogólnie rzecz biorąc, wrony, a zwłaszcza wrony i wrony, zazwyczaj potrzebują czasu na podjęcie decyzji. Ptaki, które nie opuściły woliery pod koniec listopada, lub ponownie wrócił do woliery, zostanie kolejny rok. Tak jest najlepiej, nie są jeszcze gotowi na życie w wolności.
Jeden, a czasem nawet dwa lata więcej może zrobić dużą różnicę, a sytuacja, która początkowo nie wyglądała obiecująco, po roku lub dwóch może wyglądać zupełnie inaczej. Dotyczy to zwłaszcza ptaków wykazujących opóźniony rozwój, które często potrzebują roku, a czasem dłużej, aby dogonić silniejsze rodzeństwo. Pod koniec listopada wypuszczanie wron zostanie wstrzymane.
Wspieraj ptaki tak długo, jak to konieczne.
Miejsce wypuszczania wron najlepiej jest zlokalizowane na zewnątrz lub przynajmniej na skraju zajętego obszaru wron lub obszaru skarbów. Wielkość obszarów wron wydaje się nieznacznie różnić i zwykle jest mniejsza w okresie lęgowym. Warto też wiedzieć, że terytorium wrony nie zmienia się w czasie. Dostaje tylko nowego „właściciela”.
Jest to bardzo korzystne, gdy w pobliżu znajduje się terytorium, które nie jest własnością rodziców wron, ale młodszych wron. Pozwala to młodym wronom dołączyć do grupy osobników w ich wieku i korzystać z ochrony grupy, co jest również idealne dla ich dalszego rozwoju społecznego.
Obszary w pobliżu rookery (gdzie gawrony mają swoje gniazda) są również odpowiednimi miejscami do wypuszczenia i są również bardzo korzystne przed wypuszczeniem, ponieważ potencjalni kandydaci do wypuszczenia skorzystają z interakcji społecznych z lokalnymi gośćmi (w klatkach na zewnątrz)
Jak duże powinny być klatki uwalniające?
Powinny być jak największe. Ptaki muszą ćwiczyć mięśnie. W Szwecji nie ma oficjalnych rozmiarów klatek, ale pamiętaj, że ptaki muszą umieć latać w klatce. Sufit powinien być wysoki, a woliera tak długa, jak tylko możesz sobie pozwolić na budowę.
Wnętrze powinno przypominać naturalne siedlisko, aby ptaki mogły angażować się w naturalne zachowania i uczyć się, na przykład, znajdować i przechowywać (= ukrywać) pożywienie.
Połowa dachu będzie osłonięta dla cienia i ochrony, a druga połowa będzie wpuszczać światło słoneczne i deszcz. W wolierze i wokół niej powinny znajdować się drzewa i roślinność, a także naturalne dno (podłoga), pnie drzew, wiatrochrony i naturalne grzędy w wolierze.